Sommige ouders en coaches denken dat schreeuwen naar de scheidsrechter een soort van hun taak is. Je ziet het op tv en in films. En op topniveau is het natuurlijk haast van levensbelang dat de scheids goede (betere!) beslissingen neemt. Maar hoe zit dat bij de kinderen voor wie je nu de longen uit je lijf schreeuwt? Daar is het je taak om er vooral voor te zorgen dat de kinderen het leuk hebben en iets leren. Dat gillen en schreeuwen helpt echt niet, sterker nog, je leert de kinderen zo dat:
… fouten maken niet mag
In veel gevallen is de scheidsrechter zelf maar een paar jaar ouder dan de spelertjes. Oftewel: die moet het ook nog leren. Als je bij ieder foutje gaat klagen en zeuren, leer je de kinderen dat fouten maken niet mag. De basis voor faalangst is zo makkelijk gelegd. Kinderen worden bang om iets verkeerd te doen en gaan minder snel uitdagingen aan, in hun sport en in het dagelijks leven. Ook jammer: de kans is groot dat de scheidsrechter ermee zal stoppen.
… je een smoes nodig hebt als je verliest
Een wedstrijd verlies je niet door één of twee fouten van de scheidsrechter. Soms is de tegenstander gewoon een beetje beter. Natuurlijk, een onterecht gegeven strafschop is frustrerend, maar door te zeggen dat ze door de scheids hebben verloren, leer je kinderen om anderen de schuld te geven als er iets mis gaat. Dat helpt ze niet om verder te komen en succesvol te worden. Je kunt alleen controleren wat je zelf doet, dus leer de kinderen om hun verantwoordelijkheid te nemen: als we de bal op de helft van de tegenstander hadden gehouden, was die onterechte strafschop er nooit geweest. Zo help je kinderen om veerkrachtig en mentaal sterk te worden.
… op te geven als het tegenzit
Hoe jammer ook: we kunnen er niks aan doen dat mensen overal, ook scheidsrechters, fouten maken. Dat moeten kinderen nog leren. Ze moeten dus ook leren hoe ze met die fouten omgaan. Als ouder of coach is het belangrijk de controle over je emoties te houden en de kinderen te leren op een positieve, productieve manier te reageren: hoe kan ik doorgaan en succes hebben ‘ondanks de omstandigheden’. Een wijze les die een leven lang bruikbaar is!
… geen respect te hebben voor gezag
‘Die kinderen van tegenwoordig hebben geen respect meer!’ Er zijn nogal wat ouders die dat regelmatig verzuchten. Maar, gek genoeg, zodra een scheidsrechter iets verkeerd doen, gaan ze helemaal los! Zo’n voorbeeld doet óók volgen…
Alles wat we onze kinderen leren en voordoen in sport beïnvloedt hen, ook in andere aspecten van hun leven.
Wil je de scheids toch graag aanspreken op zijn of haar vaardigheden? Dat kan, maar doe dat dan op een nette, beschaafde manier. Dat is bijvoorbeeld in de rust of na de wedstrijd en vooral: zonder te gillen. Hiermee geef je juist wel een mooi voorbeeld!
