De eerste uitwedstrijd van dit veldseizoen was tegen de D1 van ALO. Tijdens de trainingen voorafgaand aan deze wedstrijd hebben we gesproken over het belang van bij je tegenstander blijven als je verdedigt en dat je ook het spel in de gaten moet houden als de bal even aan de andere kant is, of als je in de wissel staat. Op dit gebied was ten opzichte van vorige week zeker verbetering merkbaar bij de D1. Ook werd iedereen beter betrokken bij het spel. Wel moesten we helaas concluderen dat de D1 van ALO een maatje te groot was voor ons. We misten vooral snelheid, zowel in aanval als verdediging, waardoor het niet meeviel balbezit te houden of de tegenstander het scoren te beletten. Doordat Lynx altijd al krap in de wissels zit, en we Daisy na een ongelukkige val in het tweede kwart ook moesten missen, moest een aantal spelers de hele wedstrijd op het veld staan, waaronder gelegenheids-D Noya (waarvoor dank). Jonathan had ook wat minder prettige kennismakingen met het kunstgras, maar hij kon gelukkig doorspelen.
Ondanks de toenemende vermoeidheid en de inmiddels opgelopen achterstand (halverwege 10-0) bleef Lynx wel proberen en waren er geen uitingen van frustratie in het veld. Mede hierdoor slaagde Lynx erin om in het derde kwart via Tobias (strafworp) en Stein met 2 doelpunten tegenstand te bieden tegen de 2 doelpunten dat kwart van ALO. In het laatste kwart bleef de verdere schade beperkt en de wedstrijd eindigde in 14-2.
De komende week gaan we met de ervaringen van vandaag weer vooruitkijken naar de volgende wedstrijd. Goed gedaan allemaal, en sterkte met de enkel Daisy!
